Het is weer die tijd van het jaar waarin gemeentes hun financiële prestaties presenteren als een mix van triomf en tragedie, met een vleugje bureaucratisch sarcasme. Neem nu het geval van Coevorden, waar het jaar 2023 werd afgesloten met een spectaculaire 7,6 miljoen euro aan onverwachte rijkdom. Applaus, alstublieft, maar houd je portemonnee nog even vast.
Uit het jaarverslag blijkt dat bijna al deze zuurverdiende euro’s direct weer richting de uitgaven vliegen als duiven bij een broodkruimeloorlog. Een bescheiden bedrag van 4,1 miljoen euro wordt opzij gezet voor de opvang van vluchtelingen uit Oekraïne – nobel en nodig, daar valt weinig op af te dingen. Maar wacht, daar stopt het niet.
Het college van burgemeester en wethouders heeft bedacht dat nog eens 2,4 miljoen euro nodig is voor een waslijst aan projecten die al in volle gang waren, maar blijkbaar verzuimd hebben om hun eigen zakken bij te vullen. Van ‘vitale vakantieparken’ tot buurtsportcoaches en verkeersonderzoeken – het lijkt erop dat Coevorden bezig is met een soort van financiële intervaltraining: uitgaven sprinten gevolgd door reserves opbouwen.
Na deze geldsmijterij blijft er uiteindelijk een schamele 94.000 euro over voor de algemene reserve, waarin eerder nog bijna 40 miljoen euro rondzwom als een elektronisch schoolvoorbeeld van zuinigheid. De reden voor deze krenterigheid? Ach, er waren wat onverwachte rekeningen van het Rijk voor de omgevingswet en de energietoeslag. Dat is zoals een verrassingstaart die net niet groot genoeg is voor alle gasten – het blijft toch knabbelen aan de randjes.
Natuurlijk, er waren ook tegenvallers in 2023. Meer betalen voor jeugdzorg, hogere energietarieven en personeelskosten die uit de hand liepen – het lijkt erop dat zelfs een financiële goochelaar af en toe zijn hoed verliest.
Maar laten we eerlijk zijn, Coevorden doet het niet slecht. Ze sluiten af met een ‘gezonde’ financiële positie, wat in ambtenarentaal betekent dat de lekken in de boot nog te dichten zijn. Zorgen over de toekomst zijn er natuurlijk altijd, vooral als je bedenkt dat zorg, energie en personeel meer lijken te kosten dan een diamanten zakhorloge in een tweedehands winkel.
Kortom, het jaarverslag van Coevorden leest als een spannend boek met een onvoorspelbaar einde. Terwijl de gemeenteraad zich buigt over deze cijfermatige roman, zullen ze ongetwijfeld zichzelf afvragen: “Hoe kunnen we dit alles volgend jaar nóg dramatischer maken?” Welkom in de wonderlijke wereld van lokale overheid, waar geld nooit stil blijft staan, zelfs als het dat zou moeten doen.
